برچسب: جوایز و افتخارات داریوش اسدزاده

داریوش اسدزاده
زمینه فعالیت بازیگرسینما، تلویزیون، تئاتر کارگردان تئاتر نویسنده فیلم، تئاتر، کتابهای:سیری درتاریخ تئاتر ایران قبل اسلام تا سال هزاروسیصد وپنجاه وهفت و کتاب دیگری برگ‌های خواندنی (گزیده‌ای از تاریخ)
تولد ۱ آذر ۱۳۰۲
کرمانشاه
محل زندگی تهران
ملیت ایرانی
پیشه بازیگر کارگردان و نویسنده و همچنین کارمند وزارت دارایی (بازرس ویژه در زابل)،(رئیس کارگزینی)،(رئیس ارای عمومی)،(ممیز مستقل)،(ناظر انبارها وکالا دارایی رئیس اقتصادی)
سال‌های فعالیت ۱۳۲۲ تا کنون

داریوش اسدزاده (زاده ۱ آذر ۱۳۰۲، کرمانشاه -) بازیگر تئاتر، فیلم و سریال ایرانی می‌باشد. وی از حدود ۲۰ سالگی اقدام به ورود به عرصه بازیگری نمود و سرشناس‌ترین اثر نمایشی وی را می‌توان مجموعه تلویزیونی خانه سبز دانست.

زندگی نامه
داریوش اسدزاده در ۱ آذر ۱۳۰۲ در کرمانشاه به دنیا آمد. پدرش ارتشی بود، زادهٔ تهران و ساکن خیابان ری، در آنجا متولد شد و بزرگ شد. پدر و مادرش در شهر مشهد بواسطهٔ ماموریتی که پدرش در آنجا داشت با هم آشنا شدند. حاصل این ازدواج فرزندی به نام داریوش بود. او فرزند اول خانواده بود، دو خواهر و یک برادر داشت. او تا پنج سالگی به همراه خانواده، در کرمانشاه زندگی کرد و در سال ۱۳۰۷ همراه با خانواده به تهران مراجعت کردند و دوره‌های تحصیلی از ابتدایی تا دانشگاه را در تهران سپری کرد.

او از ابتدا به کارهای هنری علاقه زیادی داشت، در کودکی به همراه پدرش به دیدن تئاتر می‌رفت. هرهفته درسش را بخوبی می‌خواند تا پدرش برای تشویقش، او را به دیدن تئاتر ببرد بعدها که بزرگتر شد عاشق هنر شد. در جوانی ویلون می‌نواخت و طبع شعر هم داشت. اما نگاه بد مردم آن زمان به هنر، مانع نشد تا او از عشق به هنر خود دست بردارد. او پس از پایان دوره دبیرستان وارد هنرستان هنرپیشگی شد و صبح‌ها هم مشغول کار در وزارت دارایی بود. او از همان ابتدا کار هنری خود را جدی گرفت و با توجه به اینکه کارمند دولت بود و پست و مقام‌های مهمی را برعهده داشت سر آخر به علت ترافیک در کار هنری، تقاضای بازنشتگی خود را در سال ۱۳۴۸ داد و پس از آن به کار هنری که به آن علاقه داشت پرداخت. او از همان سال ۲۱ کار در تئاتر را با بازیگری کارگردانی و نویسندگی در تئاتر نصر و دهقان (لاله زار) شروع کرد و اولین بازی حرفه‌ای را از سال ۱۳۲۱ با نمایشی به نام لیلی و مجنون کمدی که فکری کارگردان آن بود شروع کرد. تئاتر تهران اولین جایی بود که در آن بازی کرد و در این تئاتر اولین مکان ثابت و دائمی بود که در ایران برای تئاتر کلاسیک ساخته شده بود.

پس از آن در سال ۱۳۲۸ کار در سینما را با فیلم همسر مزاحم شروع کرد. او همچنین در سال ۱۳۳۵ از طرف اداره کل هنرهای زیبای ایران برای بزرگترین فستیوال بین‌المللی تئاتر عازم فرانسه شهر پاریس شد و به مدت سه ماه به تحقیق مطالعه پرداخت. پس از بازگشت او به ایران از طرف رادیوی ملی دعوت بکار شد. از آنجایی که او به تئاتر علاقهٔ زیادی داشت به نویسندگی و کارگردانی نمایشنامه‌هایی چون: ازدواج فوری، سه زندانی، هنرپیشه، پرواز دخترها، میشل استراگف و مسیو ژوزف و… که تعداد آنها به ۲۰ نمایشنامه می‌رسد وایفای نقش در ۲۰۰ نمایشنامه پرداخت. در بازدیدی که هنرمندان آمریکایی از تئاترهای ایران داشتند هنر او (کارگردانی، نویسندگی، و بازیگری) در دید آنها منحصر به فرد آمد و در سال ۱۳۴۶ به دعوت یک کمپانی فیلم سازی کشور آمریکا در شهر مینیاپولیس رهسپار آمریکا شد و در فیلم (در آمریکا اتفاق افتاد) که مضمون پلیسی داشت و تهیه کنندگی آنرا (کرول کتلسون) برعهده داشت و داریوش اسدزاده در آنجا به نویسندگی و ایفای نقش پرداخت و در همان سال‌ها این فیلم در ایران به اکران عمومی درآمد. شایان به ذکر است که او جوایز متعددی را به خود اختصاص داد که می‌توان جایزه دریافتی از پروفسور دیویدسن که استاد تئاتر در آمریکا بود و به دعوت وزارت فرهنگ و هنر و دانشگاه تهران به ایران آمده بود و بواسطهٔ نقشی که داریوش اسدزاده در تئاتری به نام شهر ما بازی کرد و جایزه را بدست آورد.

او در سال ۱۳۵۱ به عضویت هیئت مدیرهٔ سندیکای سینمای ایران درآمد. در سال ۱۳۵۵ به تشویق پروفسور دیویدسن جهت مطالعه و پژوهش در امور تئاتر به آمریکا رهسپار شدو در سال ۱۳۶۵ به ایران بازگشت و در عرصهٔ بازیگری در تئاتر و سینما به ایفای نقش پرداخت. او در سال ۱۳۷۹ و ۱۳۸۰ به ریاست انجمن بازیگران ایران منصوب شد و همچنین به مدت پنج دوره عضویت داوران خانهٔ سینما را بر عهده داشت. نگارش در زمینهٔ تاریخ تئاتر از جمله فعالیت‌های مورد علاقهٔ او بوده که می‌توان به کتابهای سیری در تاریخ تئاتر ایران و خواندنی‌های تاریخی (برگ‌های خواندنی) اشاره کرد کتاب دیگری که در دست نگارش دارد، تاریخ تئاتر ایران از لاله زار تا شانزلیزه نام دارد. او همچنین پس از بازگشت به وطن جوایز و تقدیرنامه‌های فراوانی را از دولت مردان، استادان و صاحب نظران دریافت نمود. او دارای دکتری درجهٔ یک هنری از طرف وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی نیز است.

مخالفت خانواده
داریوش اسدزاده برای فعالیت در عرصه‌های هنری مشوقی نداشت. هر چه بود علاقه و پشتکار خودش بود. البته بعدها که بیشتر روی صحنه رفت، تشویق مردم و دست‌زدن‌ها و حمایت‌هایشان، تنها و بهترین مشوق او بود.

پدرش که خود اورا با هنر نمایش آشنا کرده بود به شدت با کار هنری مخالف بود واز او توقع داشت تا صاحب مقام و منصب شود وقتی متوجه شد که او مشغول کاری هنری است اورا از خانه بیرون کرد. بعد از یک ماه با وساطت اقوام به خانه برگشت اما پدرش همچنان با او قهر بود و تا ۸ ـ ۷ ماه با او حرف نمی‌زد.

او چون از مخالفت پدرش مطلع بود در خفا و دور از چشم او وارد این کار شد. یعنی بعد از اتمام دوره دبیرستان وارد هنرستان هنرپیشگی شد که تازه تاسیس شده بود و همزمان برای خاطرجمعی پدرش به دانشگاه هم رفت. پدرش تازه بعد از دومین یا سومین اجرای او که یک اجرای رادیویی بود متوجه کارش شد.

پدرش نمایش رادیویی را نشنیده بود و از طریق دوستانش متوجه شده بود. رادیو بی‌سیم تازه تاسیس شده بود و او یک شب یک نمایش رادیویی در آن اجرا کرد. فردای آن روز دوستان پدرش به او می‌گویند آقای اسدزاده پسرت چه نمایش خوبی اجرا کرد و پدر منکر شده بود زیرا باور نمی‌کرد اما به خانه که آمد جریان را از او پرسید و وقتی جواب مثبت شنید بامخالفت شدیدش هم نتوانست عشق به هنر را از سراو بیندازد. اما بعدها وقتی پدرش پیشرفت اورا در این عرصه دید اورا همراهی می‌کرد.

بعد از دیپلم و ادامه تحصیل در دانشگاه وارد وزارتخانه شد و کارمند رسمی آنجا شد ولی در کنار آن، تئاتر هم کار می‌کرد. اما خیلی سختی کشید و حرف و حدیث و طعنه ولعن و نصیحت زیاد شنید.

هنرستان هنرپیشگی
هنر هنرپیشگی در ۲۲ دی ماه ۱۳۱۷ مطابق تصویب‌نامه هیئت وزیران سازمان پرورش افکار برای تنویر افکار عمومی تشکیل و شامل چندین بخش بودکه یک بخش آن به هنر تئاتر تخصص داشت که ریاست آن بر عهده سیدعلی خان نصر که تحصیل کرده فرانسه بود قرار داشت که از بطن آن تئاتر تهران وتاسیس گردید داریوش اسدزاده دانش‌آموخته همین موسسه می‌باشد و توسط اساتید آن زمان تعلیم داده شد.

دریافت مدرک درجه یک هنری
داریوش اسدزاده جزو معدود ﺍفرﺍدی ﺍست که توانست مدرک (دکتری) درجه یک هنری را دریافت کند. وی این مدرک را در سال ۱۳۹۱ از سوی وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی دریافت نمود. او همچنین مدرک دکتری هنری و معماری در رشته هنر حرفه‌ای (ادبیات هنر) را از دانشگاه تهران دریافت نمود.

تدریس در دانشگاه تهران
ایشان هم اکنون در مقام استادی به تدریس ادبیات و تئاتر در دانشگاه تهران مشغول بکار می‌باشد.

تئاتر
سه زندانی
پرواز دخترها
هنرپیشه
ازدواج فوری
میشل استروگف ومسیوژوزف
پروفسور سوسول
شهرما

نویسنده ومؤلف کتاب
سیری درتاریخ تئاتر ایران (قبل از اسلام تا سال ۱۳۵۷ شمسی)
برگ‌های خواندنی
از لاله زار تا شانزه لیزه (دو جلدی، در دست نگارش)

نویسنده
۱۳۵۰ – در آمریکا اتفاق افتاد

سینما
۱۳۹۱ – ساکن کلبه چوبی
۱۳۹۰ – دوازده صندلی
۱۳۹۰ – قلاده‌های طلا
۱۳۸۸ – ۵۰ کیلو آلبالو
۱۳۸۷ – خاطره
۱۳۸۶ – جعبه موسیقی
۱۳۸۴ – این ترانه عاشقانه نیست
۱۳۸۴ – ستاره‌ها ۳: ستاره بود
۱۳۸۱ – آبادان
۱۳۸۱ – کفش‌های جیرجیرک‌دار – شاپور قریب
۱۳۷۸ – بوی کافور، عطر یاس – بهمن فرمان آرا
۱۳۷۳ – روز شیطان – بهروز افخمی
۱۳۷۳ – سفر به‌خیر – داریوش مودبیان
۱۳۷۲ – بلوف – ساموئل خاچیکیان
۱۳۷۲ – شاهین طلایی – قدرت‌الله صلح‌میرزایی
۱۳۷۲ – همسر – مهدی فخیم زاده
۱۳۷۱ – رابطه پنهانی – جهانگیر جهانگیری
۱۳۷۰ – دو نیمه سیب – کیانوش عیاری
۱۳۶۸ – زمان از دست رفته – پوران درخشنده
۱۳۶۷ – آخرین لحظه
۱۳۶۷ – ارثیه
۱۳۶۶ – گل مریم – حسن محمدزاده
۱۳۵۷ – زن و زمین/خوش غیرت
۱۳۵۴ – تیرانداز
۱۳۵۴ – رفیق
۱۳۵۴ – ممل آمریکایی
۱۳۵۳ – حسین آژدان
۱۳۵۳ – دروغگوی کوچولو
۱۳۵۳ – سازش
۱۳۵۳ – عروس پابرهنه
۱۳۵۳ – مرغ همسایه
۱۳۵۲ – جعفر جنی و محبوبه اش
۱۳۵۲ – خوشگذران
۱۳۵۲ – زنجیری
۱۳۵۲ – شلاق
۱۳۵۲ – علی کنکوری
۱۳۵۲ – قربون زن ایرونی
۱۳۵۲ – کی دسته گل به آب داده؟
۱۳۵۲ – ناخدا با خدا
۱۳۵۱ – خردجال
۱۳۵۱ – فتانه
۱۳۵۰ – در آمریکا اتفاق افتاد
۱۳۵۰ – راز درخت سنجد
۱۳۵۰ – مبارزه با شیطان
۱۳۵۰ – وحشی جنگل
۱۳۴۹ – دور دنیا با جیب خالی
۱۳۴۹ – میوه گناه
۱۳۴۸ – پهلوان پهلوانان
۱۳۴۷ – تونل
۱۳۴۷ – دختر شاه پریون
۱۳۴۷ – دلاور دوران
۱۳۴۷ – لوطی قرن بیستم
۱۳۴۷ – من شوهر می‌خواهم
۱۳۴۶ – آشیانه خورشید
۱۳۴۶ – حقه بازان
۱۳۴۶ – دنیای قهرمانان
۱۳۴۶ – سوغات فرنگ
۱۳۴۶ – عمو سبزی فروش
۱۳۴۶ – مرد بی ستاره
۱۳۴۶ – یکه‌بزن
۱۳۴۵ – آقا دزده
۱۳۴۵ – دختر کدخدا
۱۳۴۵ – دو انسان
۱۳۴۵ – شوخی نکن دلخور می شم
۱۳۴۵ – لیلاج
۱۳۴۵ – مرد نامرئی
۱۳۴۵ – مومیایی
۱۳۴۴ – پاسداران دریا
۱۳۴۴ – دزد بانک
۱۳۴۴ – سه تا بزن‌بهادر
۱۳۴۳ – آقای قرن بیستم – سیامک یاسمی
۱۳۴۳ – جاهل‌ها و ژیگول‌ها
۱۳۴۳ – چهار تا شیطون
۱۳۳۹ – صفرعلی – سعید نیوندی
۱۳۳۸ – آقای شانس
۱۳۳۵ – کلاه غیبی
۱۳۳۳ – همسر مزاحم

تلویزیون