نام فامیل پورناظری به گوش همه دوستداران موسیقی ایرانی آشناست. پدر (کیخسرو) پایه گذار گروه موسیقی شمس و از برجسته ترین نوازندگان و آهنگسازان موسیقی نواحی ایران است. پدر پورناظری (پرویز پورناظری)، معروف به حاجی خان از شاگردان کلنل علینقی وزیری، درویش خان و مادرش، پوراندخت سرحددار، موسس نخستین دبیرستان ملی دختران و اولین زن دیپلمه در کرمانشاه بود.
کیخسرو از کودکی موسیقی را با ساز تار شروع کرد و نزد پدر کتاب های هنرستان موسیقی، آثار وزیری و ردیف موسیقی سنتی ایران را فراگرفت. شعر و ادبیات کهن فارسی را از مادر آموخت و محضر بزرگانی چون کیوان سمیعی و بهزاد کرمانشاهی را درک نمود. کیخسرو پورناظری در سال ۱۳۵۹ گروه تنبور شمس را بنیان نهاد که این کار، راهی نوین را برای نگاه به گروه نوازی موسیقی تنبور پیش اهل موسیقی نهاد.
«طهمورث پورناظری» از نسل جدیدهای خاندان است که هنرش را در آلبوم «نه فرشته ام، نه شیطان» به رخ کشید. سهراب دیگر فرزند کیخسرو پورناظری نیز با نوازندگی تار، تنبور، سه تار و دف آشنایی داشته و از سال ۱۳۷۴ در ارائه کارهای هنری خود با گروه شمس همکاری دارد. وی فارغ التحصیل هنرستان موسیقی سوره است و نواختن کمانچه را نزد اردشیر کامکار آموزش دیده است. او سبک بسیار زیبا و نوینی برای نواختن دارد و روحی جدید به موسیقی ایرانی مخصوصا ساز تنبور بخشیده است.
از جمله آثار سرشناس پورناظری می توان به آلبوم رنگ های تعالی اشاره کرد که او به همراه طهمورث پورناظری و استاد محمدرضا شجریان اجرا کرده است. از او اخیرا آلبوم موسیقی متن فیلم آرایش غلیظ در سبک موسیقی تلفیقی (راک) و با آواز محمدرضا شجریان منتشر شده است. سرعت او در نوازندگی ساز، مثل زدنی است.