مردم شیراز زبان فارسی را با لهجه شیرازی تکلم میکنند. لهجه شیرازی دارای ۲۳ همخوان /P/ /b/ /f/ /v/ /t/ /d/ /k/ /g/ /q/ /c/ /j/ /s/ /z/ /s/ /z/ /m/ /n/ /l/ /r/ /h/ /x/ /?/ /y/ و ۹ واکه ساده /a/ /a:/ /e/ /e:/ /o/ /o:/ /a/ /i/ /u/ و ۵ واکه مرکب /y/ /ay/ /ou/ /ey/ /ow/ میباشد و ساخت هجایی آن cvc(c) است. تحقیقات در مورد وضع حاضر لهجه شیرازی نشان میدهد که در میان شیرازیان میزان آشنایی با این لهجه در سنین بالاتر بیشتر میباشد.
در میان بانوان میزان آشنایی زنان خانهدار و در میان مردان، کسانی که کار آزاد دارند آشنایی بیشتری با این لهجه دارند. ظهور دو شاعر بزرگ فارسی نو، حافظ و سعدی، باعث تأثیر پذیری تمام جنبههای زندگی مردم شیراز از عصر مغول به پس از آثار این شاعران شد. بگونهای که باعث افول گویش پیشین مردمان این شهر و حکمفرما شدن فارسی نو در این شهر شد.