| کورس سرهنگ زاده |
| نام اصلی |
کوروس سرهنگ زاده |
| تولد |
۱۳۱۶ پاریز |
| ملیت |
ایرانی |
کوروس سرهنگ زاده در سال ۱۳۱۶ در پاریز سیرجان متولد شد. والدین و جد او اهل شهرستان بم بودند. وی در حال حاضر در کرج زندگی می‌کند. تحصیلات ابتدایی خود را در سیرجان و بم به پایان برده و برای ادامه تحصیل به کرمان آمد. دبیرستان را در کرمان شروع کرد و زمانى که به تهران رفت، در تهران به اتمام رسانید. در تهران، وارد کار مطبوعات شد و سردبیرى کیهان کودکان به وى محول شد. پس از هشت سال، وارد کار دولتى شد و در اداره آمار عمومى مشغول انجام وظیفه گردید و آخرین پست وى، مدیر کل تدارکات سازمان نقشه‌بردارى کشور بود.
وی به مدت ۱۳ سال با حبیب‌االله بدیعی همکاری کرد و اشعاری از برخی از ترانه‌سرایان آن دوران مانند معینی کرمانشاهی، تورج نگهبان و ایرج نیری را اجرا کرد. علاوه بر بدیعی، سرهنگ‌زاده آهنگ‌هایی از مجید وفادار و منوچهر لشگری را نیز اجرا کرده است. در پاییز ۱۳۹۲ یکی از آهنگهای وی به عنوان تیتراژ پایانی برنامه رادیو هفت پخش و نام وی در تیتراژ ذکر گردید. در آخرین بخش برنامه ۸ اسفند ۱۳۹۲ از رادیو هفت بار دیگر آهنگی از او به نام ای کاروان که توسط بامداد فلاحتی باز خوانی شده بود نیز پخش شد.
- باد صبا
- زهره
- من شمع شبم
- زنگ کاروان برای فیلم لیلی و مجنون
- به سوی تو
- آسمون
- شبگرد
بیوگرافی کورس سرهنگ زاده از نگاهی دیگر
کوروس سرهنگ زاده در سال ۱۳۱۶در پاریز سیرجان متولد شد .
والدین و جد او اهل شهرستان بـم هستند و او را نیز باید اصالتااهل خطه هنرپرور بم دانست
تحصیلات ابتدایى خود را در سیرجان و بم به پایان برده و براى ادامه
تحصیل به کرمان آمد . ششم ادبى دوره دبیرستان را درکرمان شروع کرد و زمانى که به تهران رفت ، در تهران به اتمام رسانید
در تهران وارد کار مطبوعات شد و سردبیرى کیهان کودکان به وى محول شد ، پس از هشت سال وارد کار دولتى شد و در اداره آمار عمومى مشغول انجام وظیفه گردید و آخرین پست وى ، مدیر کل تدارکات سازمان نقشه بردارى کشور بود .
او کار خود را در اوایل دهه ۱۳۴۰ شروع کرد ، و با بازخوانی ترانه های همشهری خود زنده یاد
داریوش رفیعی و همچنین ادامه سبک رفیعی ، معروف شد از ترانه های معروف وی می توان به « به سوی تو » ، « آسمون » ، « شبگرد » ، « زنگ کاروان برای
فیلم لیلی و مجنون» و … نام برد . که البته ترانه ” به سوی تو ” یک بازخوانی از کارهای رفیعی می باشدکه بدلیل اینکه ترانه داریوش رفیعی کمیاب است و این ترانه در دهه ۵۰ بر روی صفحه با صدای کوروس به بازار آمد اکثرآ این ترانه رو با صدای کوروس سرهنگ زاده شنیده اند
کورس سرهنگ زاده بنا به تشویق همکاران مطبوعاتى خود به
رادیو رفت و اولین
آهنگى را که اجرا کرد،
آهنگى بود به نام « غریبى » یا « شروه » که یک نوع دشتستانى بوده و در بسیارى از گوشه و کنار کشور معمول مىباشد . این
آهنگ را که مایه اى محلى کرمانى دارد ۶ ساله بود که یکبار در شهر کرمان و پس از آن در روى سن دانشکده کشاورزى کرج اجرا کرد .
به هر حال پس از خواندن و اجراى این
آهنگ بود که مدیران وقت
رادیو از وى خواستند ،که همکارى خود را با این دستگاه ادامه دهد و چون سبک و سیاق خوانندگى وى بسیار شبیه بهزنده یادداریوش رفیعى بود ، معتقد بودند که نباید اجازه داد که اینسبک از بین برود .
از این به بعد همکارى وى با هنرمندانى مثل : عبداللَّه جهانپناه ، نصراللَّه زرینپنجه ، حیدر اسماعیلى و عباس خوشدل آغازشد . وى ضمن اجراى خوانندگى، ردیفها وگوشه های
آوازی را نزد عبداللَّه خان جهان پناه و نصراللَّه خان زرین پنجه فرا گرفت
.
از دیگر
آثار او تهیه و تنظیم چند
آهنگ محلى وسپس شرکت در چند برنامه «
گلهاى صحرائى » و
آهنگ دیگرى به نام « افسانه زندگى » بود که اکثر این
آهنگهای او از حبیب الله بدیعی
آهنگساز و سلیست ارزشمند
رادیو می باشد که ۱۳ سال با یکدیگر با همکاری داشتند و اولین
آهنگی که بدیعی برای کوروس ساخت در سال ۱۳۳۸″ شبگرد ” نام دارد .
وی
اشعاری از برخی از ترانه‌سرایان آن دوران مانند معینی کرمان
شاهی ، تورج نگهبان و ایرج نیری را اجرا کرد. علاوه بر بدیعی ، سرهنگ زاده
آهنگ‌هایی از مجید وفادار و مجید لشگری را هم اجرا کرده‌است
.
از دیگر
آهنگهاى موفق وى: « دل اى دل » بود که در نمایشنامه پرطرفدار ساخته بیژن مفید اجرا شد
.
« نه دیگه این دل واسه ما دل نمىشه » نیز یکی دیگر از تصنیف های معروف کورس است .
کوروس سرهنگ زاده آرزو دارد که این
آهنگها،بازسازى شده و با ارکستر بزرگ اجرا شود.چون معتقد است که این تصنیفها از
آثار خوب و با ارزش موسیقى سنتى
ایران مىباشد.
وى
خواننده اى است با فرهنگ و دانش و در کار خوانندگى بسیار وسواسى است.به طوری که هر
آهنگى را نمى پسندد و سبک و سیاق خوانندگى خود را ردیف منوچهر همایون پور و داریوش رفیعى مىداند .
به
شعر و ترانه سرایانى مثل : بیژن ترقى ، معینى کرمان
شاهى ، عماد خراسانى و… عشق مى ورزد و به خطاطى و نقاشى سخت علاقمند است وخود یکى از بزرگان این هنر والا به شمار میرود
آن چه درباره صدای کورس سرهنگ زاده گفتنی است سوز صدا و تحریر های درشت و خشک خاص صدای اوست که جلوه ای دیگر به کار او داده است .
آثار دیگری ازو به یادگار مانده مانند ” خاطرات ” “فال حافظ” ” یا علی ” ” دیدار ” و … که هر کدام جذابیت و زیبایی خاص خود را دارد
