ابوبکر بن مظهر (یا ابوبکر مطهر) بن محمد جمالی یزدی دانشمند ایرانی پایان سده‌ٴ دوازدهم میلادی است. وی مولف کتابی است به نام فرح‌نامه‌ٴ جمالی که آن را در ۱۱۶۳ یا ۱۱۸۴، یا ۱۲۰۱ میلادی تألیف کرده است.
فرح‌نامه‌ٴ جمالی نوعی تکمله بر نزهت‌نامه علایی اثر شهمردان بن ابوالخیر به‌شمار می‌رود. دو تألیف نزهت‌نامه و فرح‌نامه را می‌توان با هم مورد بررسی قرار داد، هم‌چنان‌که آن دو مکمل یک‌دیگر است. هر دو دایرهالمعارف‌هایی هستند در باب هر نوع مواد آلی و غیرآلی، ولی همیشه به‌صورتی کاملاً خرافی. از لحاظ علمی این کتاب‌ها بی‌ارزش اند، ولی مجموعه‌ٴ جالبی از خرافاتی را تشکیل می‌دهند که در سده‌ٴ دوازدهم میلادی در ایران وجود داشت. مسلماً بسیاری از این خرافات مربوط به پیش از اسلام است.